مرور علم اقتصاد

کاندیداهای محترم انتخاباتی شعار می‌دهند که ما هم مصرف را بالا می‌بریم، هم اشتغالزایی می‌نماییم، هم صادرات را افزایش می‌دهیم و هم سرمایه‌گذاری جدید انجام می‌دهیم.

برای درک بهتر موضوع به معادله زیر توجه نمایید:

Y=C+I+G+NX

حساب‌های ملی از  اقلام مختلفی تشکیل شده است که عبارتند از: مصرف (C)، مخارج دولت (G)، سرمایه‌گذاری (I) و خالص صادرات (NX). اگر قرار باشد همه این اقلام همزمان افزایش یابند و آن گونه که این بزرگواران ادعا می‌نمایند رشد چشمگیری را تجربه نماییم تا بتوانیم در نهایت از شرایط رکودی فعلی خارج شویم، هر کدام باید سالانه بیش از %8 رشد نمایند که در مجموع حداقل %32 رشد مورد نیاز می‌باشد. این موضوع باید با طرف دیگر یعنی تولید (Y) برابر باشد. به عبارت دیگر تولید هم باید %32 رشد نماید در حالی که  علم اقتصاد ثابت کرده است که مهم‌ترین عامل رشد تولید، رشد بهره‌وری می‌باشد و این هم دور از انتظار است که بهره‌وری چنین رشدی را تجربه نماید.

به عنوان مثال رشد بهره‌وری آمریکا %2 می‌باشد. مقدار دقیق رشد بهره‌وری در کشور ما مشخص نیست اما شاید %2 مطلوب باشد. اگرچه کشورهای جهان سوم به دلیل وجود ظرفیت‌های خالی در بخش‌های مختلف خود می‌توانند در شرایط مناسب رشد بالاتری را تجربه نمایند اما در هر حال عدد مذکور در شرایط عادی نمی‌تواند بیش از %10 باشد. پس نتیجه می‌گیریم که تولید ایران آنچه که در برنامه ششم هم تاکید شده است در نهایت %8 می‌تواند رشد نماید و سمت چپ حساب‌های ملی هم باید دقیقا به همین اندازه رشد نماید و بیشتر از این امکانپذیر نیست مگر اینکه رشد پولی باشد که ارزشی ندارد و در عین حال تورم‌زا هم می‌باشد!

نتیجه می‌گیریم که افاضات مذکور، ادعاهایی بیش نیستند و نمی‌توان معجزه کرد …