ارگاسم خانم‌ها از حرف تا واقعیت …

0
موضوعی که به هر دلیلی در سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی مورد تاکید قرار گرفته است، بحث ارگاسم خانم‌ها می‌باشد که فاصله سخنان مطرح شده تا واقعیت خیره‌کننده می‌باشد!
متاسفانه کشور در علوم انسانی تقریبا تعطیل می‌باشد و به همین دلیل برخی از سخنان یا جهت‌دار بیان می‌شوند یا کاملا خام و نسنجیده هستند.
نویسنده این مطلب اول از هر چیزی مخاطب خود را خانم‌ها معرفی می‌نماید تا توضیحاتی به منظور روشن شدن داستان بیان نماید. بدیهی است که در زمان انجام کارهای لذت‌بخش، هورمون‌های خاصی در بدن انسان ترشح می‌شوند. اگر یک خانم در یک رابطه خود، چندین مرحله ارگاسم را تجربه نماید، وابستگی قابل توجهی در وی نسبت به انجام این کار ایجاد خواهد شد که این وابستگی را می‌توان به مصرف مواد مخدر تشبیه نمود!
به قول یکی از صاحب‌نظران دانشگاه هاروارد، اگر یک خانم به ارگاسم برسد، به برده شریک جنسی خود تبدیل خواهد شد چرا که به صورت مداوم از وی درخواست ایجاد رابطه خواهد داشت …
تعریف حقیقی ارگاسم چنین بود. سوال نویسنده مطلب حاضر این است که به راستی چند درصد از خانم‌های ایرانی حتی یک بار در طول عمر خود چنین لذتی را تجربه نموده‌اند؟!
متاسفانه روانشناسان به هر دلیلی به دنبال ایجاد چنین مطالبه‌ای در خانم‌ها می‌باشند در حالی که سوال بدیهی این است که چند تن از روانشناسان توانسته‌اند شریک جنسی خود را به ارگاسم برسانند؟
در حال حاضر هنوز ابعاد مختلف این موضوع مشخص نیست و مطالبه نمودن موضوع مذکور از مردان امری غیرمنصفانه و شاید غیرعقلانی باشد.
از سخنان حیرت‌آور روانشناسان این دوره نمی‌توان به سادگی گذشت که به ارگاسم نرسیدن خانم‌ها را یکی از دلایل اصلی افزایش نرخ طلاق می‌دانند و مراجعه به مشاور را امری ضروری قلمداد می‌نمایند!
سوال اصلی اینجاست که آیا خانم‌های حاضر در نسل‌های قبلی هم چون به ارگاسم نمی‌رسیدند، زندگی‌هایشان به فروپاشی و طلاق می‌انجامید؟!

نظر شما چیست؟

اشتراک گذاری

درباره نویسنده

امیر بهلولی

امیر بهلولی که نام کامل ایشان «امیر بهلولی دیزگاه» می‌باشد؛ یک شهروند ایرانی است که مهم‌ترین هدفش ایجاد اعتبار می‌باشد تا به وسیله آن دغدغه‌های مختلف خودش، کشورش و احیانا سایر کشورها را حل نماید. امیر بهلولی مولف 3 کتاب «طلا»، «تورم یا حباب تورمی؟» و «گفته‌ها و ناگفته‌های بورس ایران ...» می‌باشد که هر کدام رویه متفاوتی را طی نموده‌اند. کتاب نوشتن به زبان فارسی به هیچ وجه خوشایند نیست و بدیهی است که امیر بهلولی نیز این موضوع را درک کرده است. در حال حاضر شرایط کشور به شکلی است که نویسندگان کتب مختلف شاید تنها برای سرگرمی و احیانا کسب اعتبار به نوشتن می‌پردازند. نکته جالب اینجاست که روند چاپ کتاب در ایران در حال حرکت به سمتی است که ناشران نه تنها پولی بابت چاپ کتاب به نویسندگان پرداخت نکنند بلکه هزینه‌های چاپ کتاب را نیز از آن‌ها دریافت کنند! بها و ارزشی که مردم به کتاب می‌دهند نیز بسیار عجیب شده است به گونه‌ای که کتاب نوشتن را با موتورهای جستجو مرتبط می‌دانند و در نهایت کلید چاپ کتاب‌های گوناگون را فضای مجازی می‌دانند! با توجه به مطالب گفته شده، امیر بهلولی اولویت اصلی خود در موضوع چاپ کتاب را بر پایه تالیف کتاب به زبان انگلیسی و چاپ آن در خارج از ایران قرار داده است. نویسنده مذکور اعتقاد دارد که به اندازه کافی درباره اقتصاد ایران سخن گفته است و این موضوع در نوشته‌های وی واضح و مبرهن می‌باشد. بنابراین ایشان قصد دارند که از تکرار مطالب مختلف در حوزه اقتصاد ایران پرهیز نمایند و تنها در صورت ضرورت مطلبی را ذکر نمایند.

یک پاسخ قرار دهید