معمای تمایل و عدم تمایل به کار!

زمانی که فضای کسب و کار کشور مورد بررسی قرار می‌گیرد، فرصت‌های قابل توجهی مشاهده می‌گردد که علیرغم ظرفیت مناسب جهت کسب درآمد، متاسفانه کسی از آن‌ها استفاده نمی‌نماید. سوالی که پیش می‌آید این است که به راستی چرا افراد از چنین فرصت‌هایی استفاده نمی‌کنند؟

زمانی که با افراد مختلف صحبت می‌شود، کمبودهای متعددی مشاهده می‌‌شود که شاید مهم‌ترین آن‌ها روحیه تنبلی و در عین حال عدم جسارت در نسل جدید باشد. نسل جدید عمدتا دوست دارد که در یک قالب از پیش تعیین شده حرکت کند و بدون ریسک و زحمت زیاد به موقعیت مناسبی دست یابد در حالی که فرصت‌های خالی به این خاطر خالی مانده‌اند که هیچکس جرات نداشته است ساختارهای عادی را بشکند و با کار و تلاش و در عین حال جسارت این فرصتها را نصیب خود کند. چنین روحیه‌ای شاید بیشتر از هر چیز ریشه در نوع تربیت دارد که مدارس ما خلاقیت و جسارت را از دانش‌آموزان گرفته‌اند، در خانواده‌های امروزی ما نیز افراد بسیار نازپرورده تربیت می‌شوند که دلیل اصلی این موضوع گرایشات زنانه موجود در دوره فعلی است.

فرزندان ما باید از سنین کودکی مهارت‌های مختلف را تمرین نمایند تا از فضای خامی خارج شوند و در نهایت بتوانند در طول زندگی خود مسئولیت‌های مختلف را با موفقیت پشت سر بگذارند. برای اینکه این مشکل حل شود، نظرات تخصصی را می‌توان از جامعه‌شناسان و روانشناسان گردآوری نمود اما نکته قابل توجه این است که اگر بخواهیم در آینده موفق شویم باید نسل آینده به مراتب پویاتری تربیت نماییم …