چرایی رویکرد رایج در دریاچه ارومیه

یکی از نکات حیرت‌انگیز در ایران امروز، عقلگرایی توام با بی‌عقلی است! به عبارت دیگر کارهای مختلف ظاهرا با فکر انجام می‌شوند اما عموما بهینه نمی‌باشند که جای تبریک دارد!

در کشوری که میلیاردها تومان بابت برنامه‌ریزی‌های خرد و کلان هزینه می‌شود و به عنوان مثال یک فرد با استفاده از ارتباطات خود، اقدام به دریافت دستمزدهای سنگین برای انجام هر پروژه می‌نماید نمی‌توان توقع خاصی نسبت به خروجی پروژه‌های مذکور داشت. خنده‌دارتر این است که داده‌های چنین پروژه‌های تحقیقاتی غالبا توسط چند دانشجو جمع‌آوری می‌شوند و در نهایت به وسیله نرم‌افزارهای گوناگون، موضوعات مختلف مورد ارزیابی قرار می‌گیرند!

در حال حاضر ایران امروز به مرحله‌ای از خودشکوفایی رسیده است که کارها عموما برای گذران امور انجام می‌گیرند و بهینه بودن تصمیمات در موضوعات خرد و کلان مورد توجه قرار نمی‌گیرند.

دریاچه ارومیه به هر دلیلی در حال خشک شدن می‌باشد و تصمیم‌گیرندگان تحلیل ساده هزینه-فایده را در تصمیمات خود لحاظ نمی‌کنند در حالی که تحلیل مذکور را برای سایرین تدریس می‌نمایند!

آب و هوای منطقه دریاچه ارومیه برای کشاورزی کاملا مساعد است و در عین حال حفظ دریاچه ارومیه نه تنها عایدی خاصی به همراه ندارد بلکه هزینه‌های سرسام‌آوری را نیز ایجاد نموده است. از نظر بنده، می‌توان خاک این منطقه را تصفیه نمود تا با استفاده از علم کشاورزی، تولید بهینه‌ترین محصولات در دستور کار قرار گیرد …

جلوگیری از تغییر اکوسیستم یکی از جملات کلیشه‌ای است که بنده را به یاد دوران دانشجویی می‌اندازد؛ اساتید علوم انسانی یکی از مهم‌ترین شبهه‌هایی که در بسیاری از اوقات از کیف خود خارج می‌نمودند، طرح سوال کلیشه‌ای «آیا رویکرد پیشنهادی با توجه به شرایط کشور قابل اجراست؟» بود که این موضوع جالب بود چرا که چنین شبهه‌ای خام بودن شاگرد را به نمایش می‌گذاشت!

شاید فکرهای امروز یخ‌زده باشند اما در سرما، بستنی کمتر بهتر است!