در جستجوی زشت‌ترین‌ها

چرخ روزگار می‌چرخد تا هر چیزی با نظم خاصی سامان یابد. سیل‌های اخیر هزینه‌های قابل توجهی را به مردم تحمیل نمودند و در عین حال هزینه‌های سنگینی برای حکومت ایجاد گردید که همانند گذشته، رقم واقعی آنها اعلام نمی‌گردد!

بحث افزایش قیمت دلار و درآمدزایی چند صد هزار میلیارد تومانی آن قریب به یک سال است که در دستور کار قرار گرفته است. از آنجایی که نمی‌توان زیاد سخن گفت بهتر است همیشه به دنبال بهترین‌ها بود تا زشت‌ترین‌ها!

در حال حاضر ارزش هر دلار آمریکا نسبت به ریال ایران در محدوده 14 هزار تومان قرار گرفته است که از نظر بنده بالاست. با توجه به شرایط فعلی کشور شاید زمان آن رسیده باشد که قیمت هر دلار آمریکا به صورت غیررسمی در محدوده مشخصی تثبیت گردد.

به یاد دارم دستفروشی را که در مترو جوراب می‌فروخت. جوانی که تحصیل در رشته برق را به پشتوانه دستفروشی ادامه می‌داد چرا که هزینه تحصیلش کم نبود. شرایط کشور به گونه‌ای است که بخش زیادی از فارغ‌التحصیلان رشته برق از شرایط خود رضایت ندارند اما آیا باید هر چیزی را که می‌دانیم به دیگران بگوییم؟! به قول بزرگ و عزیزی که به ما پول می‌داد تا خوب باشیم، بهتر است همیشه به دنبال بهترین‌ها بود تا زشت‌ترین‌ها! در بحث این جوان زحمتکش، بنده حال و روز بچه‌های برق را به وی گوشزد می‌نمودم که چه شود؟!

در دوره فعلی چگونه می‌شود که هر کس خودش را خوب می‌داند و دیگران را بد؟! چگونه می‌شود که هر کس دوست دارد به بقیه اثبات نماید که چیز دیگری است و نسبت به دیگران برتر و متمایز است؟! چگونه می‌شود که برخی صفات حیات وحش به صفات غالب در جامعه تبدیل شده‌اند؟! آیا هر کس می‌تواند بدون هیچ دلیلی دیگران را نادیده بگیرد؟!

در دوره‌ای که ادامه حیات بخش قابل توجهی از مردم نمی‌تواند به سادگی صورت گیرد، آیا نمی‌توان گفت که خودتان را خیلی باهوش می‌دانید در حالی که با این روند، هزار سال دیگر هم به جایی نخواهید رسید؟ آیا نمی‌توان حقایق امروز جامعه را شماره نمود و دستاوردهای چندین ساله را در کنار آن قرار داد؟

بهترین‌ها یا زشت‌ترین‌ها؟!