داستان عهد و پیمان‌های ما

یکی از ویژگی‌های افراد خام، عدم توجه به اعتبار در کسب و کار و فعالیت‌های مرتبط می‌باشد. در حقیقت برخی افراد تصور می‌کنند تنها خودشان باهوش و متمایز خلق شده‌اند. در کشورهای پیشرفته، بحث برند و اعتبار مطرح است. اشخاص حقیقی و حقوقی به صورت پیوسته به دنبال متمایز نمودن برند خود می‌باشند. به همین دلیل دروغ گفتن، کم‌فروشی، خیانت در امانت و … به مراتب کمتر از کشورهای جهان سوم مشاهده می‌شوند.

یکی از مشکلات کشورهای جهان سوم، عدم پایداری شراکت‌ها و در مجموع کارهای گروهی است. در چنین فضایی هر کس حق را به خودش می‌دهد و در عین حال به دنبال تامین منافع خود حرکت می‌نماید.

یکی از اصول بدیهی کسب و کار، پایبندی به عهد و پیمان می‌باشد. بدون شک برند و اعتبار به واسطه عدم پایبندی به عهد و پیمان زیر سوال می‌رود. به عنوان مثال به یاد دارم که در زمان خرید مجدد از یک شرکت رب‌سازی با بخش فروش آن بر سر قیمت و مسائل حاشیه‌ای توافق شد و توافق مذکور چند بار مرور شد اما با افزایش قیمت رب، توافق مورد نظر به طور کامل نقض شد. در دوره فعلی که قیمت رب به صورت روزانه در حال کاهش می‌باشد، بخش فروش محترم یاد می‌گیرد که بازار سرد و گرم دارد. به عنوان مثالی دیگر به یاد دارم که فعالیت در مغازه‌ای را به صورت شراکتی شروع کردم که همزمان شد با دوره کاهش شدید ارزش پول ملی و به تبع آن، افزایش چند برابری قیمت کالاهای مختلف. در آن دوره هیچگونه سودی از مغازه برداشت نشد تا در نهایت از مجموع ارزش اجناس مغازه بتوان سود مشخصی حاصل نمود. پس از گذشت دوره خاک‌خوری مغازه مورد نظر، به شکل کاملا محترمانه‌ای متوجه شدم بهتر است وقت خود را تلف نکنم در حالی که از روز اول احتمال می‌دادم انتهای داستان همین باشد. به همین دلیل سبک همیشه در صحنه بزرگان را در دستور کار قرار دادم تا حداقل حسرت نخورم.

گاهی اوقات گذشت زمان همه چیز را حل می‌نماید. بنابراین نیازی نیست که در دنیای زنجیروار امروز به هر چیزی فکر نمود.

در دوره‌ای که روزگار خودش بهترین معلم است می‌توان آرام و با وقار به انتظار ورق‌های بعدی نشست …