ساختارهای بهینه-مجلس نمایندگان

مجلس نمایندگان مکانی است به منظور بحث و تبادل نظر پیرامون قوانین و ضوابطی که سرنوشت یک ملت را تعیین می‌نمایند و در عین حال مکانی است به منظور ارائه ایده‌ها و رویکردهای راهگشا. در حقیقت فلسفه اصلی ایجاد مجلس نمایندگان، فراهم نمودن فضایی است به منظور اتخاذ مهمترین و حساس‌ترین قوانین و رویکردهای خرد و کلان.

خردورزی و توجه به علم و دانش در طول تاریخ بشر مورد تاکید افراد برجسته بوده است. در دنیای فعلی نمی‌توان رویکردهای تحسین برانگیز امپراتوری‌های بزرگ را نادیده گرفت. در حقیقت ریشه بسیاری از دستاوردهای بزرگان دنیای امروز در ساختارهای قابل تحسین آن‌ها قابل مشاهده می‌باشد در حالی که کشورهای جهان سوم به دنبال افراد قابل تحسین می‌باشند.

به منظور پیشرفت و توسعه کشور نمی‌توان بر رویکردهای فعلی پافشاری نمود چرا که همه چیز مشخص می‌باشد. به همین دلیل پیشنهاد می‌گردد که ساختارهای فعلی مورد بازنگری جدی قرار گیرند.

مجلس نمایندگان ایران همانند یک مجلس جهان سومی می‌باشد چرا که نه تنها عایدی خاصی ندارد بلکه انواع و اقسام هزینه‌ها را بر مردم تحمیل می‌نماید. از نظر بنده، بهتر است تنها افراد برجسته و نخبه وارد مجلس نمایندگان شوند و در عین حال انتخاب اولیه افراد توسط حزب‌های سیاسی صورت گیرد و سپس دموکراسی به نمایش گذاشته شود.

شاید محدودسازی ساختار سیاسی کشور گزینه مناسبی باشد. به عبارت دیگر می‌توان دو یا چند حزب را در انتخابات گوناگون مورد تاکید قرار داد تا هر کس نتواند به سادگی همه چیز را متحول نماید! از نظر بنده، تاکید بر دو حزب اصلی کشور می‌تواند بسیار راهگشا باشد.

ساختار سیاسی باز به اتلاف گسترده منابع منجر می‌گردد. بدیهی است که هر فرد جدید تا عادی شدن شیرینی قدرت نمی‌تواند لزوما به صورت بهینه تصمیم بگیرد به جز افراد انگشت‌شماری که به هر دلیلی اسیر چنین موضوعاتی نمی‌شوند.

در کشوری همچون ایالات متحده هر کس نمی‌تواند در ساختار سیاسی این کشور وارد شود در حالی که در ساختار ایران امروز همه چیز امکانپذیر می‌باشد! به عنوان مثال نماینده‌ای به مجلس وارد می‌شود که بدیهی‌ترین ویژگی‌های یک نماینده را در خود دارا نمی‌باشد چرا که مجلس نمایندگان تنها محل حضور افراد نخبه می‌باشد!

یک مجلس متفاوت همانند یک مهد کودک به بازی با همه چیز نمی‌پردازد چرا که افراد برجسته برای هر رویکرد خود دلیلی دارند! به عنوان مثال زمانی که یک خانم اروپایی را می‌بینند، در کمال خردورزی به سلفی گرفتن و بزرگ نمودن خود مشغول می‌شوند در حالی که شاید خانم مسئول از انبوه ابراز احساسات ترسیده باشد!

نکته جالب اینجاست که اگر بحث بالا بگیرد عزیزان خواهند فرمود که چنین رفتارهایی به منظور نزدیکی روابط ایران و غرب صورت گرفته است نه یکسری رویکردهای بچه‌گانه! سیاست چه قدر پیچیده است؛ نمایندگان به دنبال چه هستند و ما نگران وخیم شدن ابراز احساسات!

ایجاد محدودیت در ساختار سیاسی کشور می‌تواند بسیاری از مشکلات را حل نماید چرا که هر حزب مجبور است در مقابل طرفداران خود پاسخگو باشد. همچنین فردگرایی افراد نمی‌تواند به سادگی صورت گیرد. به عنوان مثال هر نماینده نمی‌تواند در ناکجاآباد و با هیچگونه توجیهی بر احداث مجتمع پتروشیمی و فولاد پافشاری نماید. همچنین شرکت در تصویب قوانین و رویکردهای مختلف نیز باید شفاف گردد تا هر نماینده در مقابل هر رای خود پاسخگو باشد.

از نظر بنده، دوره نمایندگی در مجلس می‌تواند به ۵ سال افزایش یابد و در عین حال حداقل بخشی از هزینه‌ها کاهش یابند. سخن گفتن پیرامون بهترین‌ها لذت‌بخش می‌باشد و در عین حال پیش‌بینی روندهای آتی تحسین برانگیز است. به عنوان مثال قوه مقننه ایالات متحده که شامل دو مجلس نمایندگان کنگره و سنا می‌باشد بسیار خاص پایه‌گذاری شده است. بنده در دست‌نوشته «فرهنگ مصرف‌گرایی و معضلات آن» به وجود مانیتورهای کوچک و بزرگ در مجلس‌های ایران و آمریکا اشاره کرده بودم که علیرغم تولید انواع و اقسام ابزارهای الکترونیکی در ایالات متحده، در مجلس‌های نمایندگان خود به دنبال نمایش بیش از پیش هنرنمایی‌ها نمی‌باشند!

ساختار مجلس نمایندگان ایران امروز حتی در میزان نور محیطی نیز تحسین برانگیز می‌باشد چرا که نور زیاد به افزایش تمرکز و قدرت تصمیم‌گیری افراد منجر می‌گردد!

لازم به ذکر است که پیشرفت‌های علمی ایران نمی‌تواند دلیلی بر کارآمد بودن ساختارهای موجود باشد چرا که ایرانی‌ها در طول تاریخ بسیار باهوش بوده‌اند.

تکرار روندهای گذشته می‌تواند به تکرار دستاوردها منجر شود!