افول غرب وحشی!

فاصله ایران امروز با ایالات متحده همانند تفاوت قدم زدن بر روی اورست با قدم زدن بر روی ماه می‌باشد. بدیهی است که هر رویکرد آمریکایی‌ها قابل تحسین نمی‌باشد اما شاگرد چندم کلاس به شاگرد اول خرده می‌گیرد؟!

سخن گفتن در حالی که صبر طرف مقابل بالاست طاقت‌فرسا تعبیر نمی‌گردد. شاید نقد تقریبا همه چیز یک حکومت حداقل به یک تذکر ختم می‌شد اما به هر دلیلی جمهوری اسلامی به هر موضوعی حساسیت نشان نمی‌دهد که چنین رویکردی در شرایط عادی تحسین برانگیز می‌باشد.

به یاد دارم که در دوران دانشجویی، آقای شرافت تعریف می‌نمودند که در دوران تحصیل در آمریکا، یک کشاورز به دانشگاه آمده بود و به یکی از اساتید می‌گفت: تو باید مشکل من را حل کنی چرا که با پول مالیات من حقوق میگیری. در ایران امروز عبور از درب ورودی دانشگاه داستان دارد. دیگر وقت گرفتن‌های قبلی و سایر داستان‌ها بمانند که گفتن و تنها گفتن تمسخرآمیزترین کار عالم می‌باشد.

شاید متمایزترین تفاوت آمریکا با ایران پاسخگو بودن آحاد مختلف جامعه نسبت به عملکرد خود می‌باشد. برخی مسائل به ظاهر ساده می‌باشند اما بسیار تعیین‌کننده و سرنوشت‌ساز هستند. عدم بت‌سازی از هیچ چیز یک عیب دارد و آن هم از بین رفتن حریم‌ها و احترام‌ها می‌باشد که می‌توان با یکسری تزریقات فرهنگی این موضوع را تعدیل نمود اما مزیت بزرگ عدم بت‌پنداری نسبت به هر چیزی، اصلاح امور در بخش‌های مختلف می‌باشد. به عنوان مثال در ایالات متحده پزشکان پاسخگو می‌باشند در حالی که در مریخ، قصه نسخه صد بار هم تعویض گردد لزوما نباید آب از آب تکان بخورد. در حقیقت یک پزشک به سادگی می‌تواند بیمار خود را از هستی ساقط نماید و بدون هیچ تنشی امضای بیمار را به همگان نشان دهد! مثال‌های از این دست در بخش‌های مختلف قابل مشاهده می‌باشند که شمارش موردی تفاوت‌ها مشکلی را حل نمی‌نماید.

در بحث گرانی و تورم خیره‌کننده امروز هیچکس پیدا نمی‌شود بگوید که آقای کاسب، به لطف خردورزی تاریخی و مدبرانه شما، چیزی از نقدینگی مانده است؟!

در کشوری که رشوه گرفتن در آن برای دوره‌ای حرام بود، بعدها ناپسند قلمداد می‌شد و در حال حاضر عرف شده است، سخن گفتن پیرامون خوبی‌ها دارای پشتوانه نمی‌باشد.

سیاست همان است که با شیپور ریا و نفاق پیوسته نداشته‌ها را به تصویر کشید و در عین حال خوشحال بود که حداقل چند عزیز به تصدیق نداشته‌ها می‌پردازند.

روش حکومت‌داری رضاخان به اندازه‌ای زیر سوال می‌باشد که یک بچه هم می‌تواند با کمی تفکر بدون پشتوانه بودن چنین عملکردی را گوشزد نماید. روش حکومت‌داری جمهوری اسلامی نیز به اندازه‌ای عبرت‌آموز است که هر کس در هر کجا که دستش برسد، حقوق سایرین را نادیده خواهد گرفت! به عنوان یک مثال ساده، در ایران امروز نحوه رانندگی بسیاری از افراد به گونه‌ای است که تعدی به حقوق دیگران را زرنگ بودن تفسیر می‌نمایند!

در مجموع می‌توان بیان نمود که در ایالات متحده به هر حراف نادانی که برخلاف قواعد مورد تعصب اظهارنظر می‌نماید گفته نمی‌شود که ذهن خود را بسته‌ای!

در حال حاضر یک سناریو آقای ترامپ می‌تواند تسلط بر همه چیز و احیانا رونمایی از دارو و واکسن کرونا و پیروزی در یک جنگ غرورانگیز باشد. به عبارت بهتر اگر حکومت‌های دیگر می‌توانند تخلیه انرژی مصنوعی را در دستور کار قرار دهند، اسطوره هالیوود هم می‌تواند بازی نماید.

تغییر هزار هزار است اما پنیر نمک دارد و گوشت اوره!