جادوی کراوات

0
یکی از ارزشمندترین سنت‌های ایرانیان باستان کراوات زدن بوده است که در ظاهر لزوما معنای خاصی نداشته است در حالی که با کمی دقت می‌توان یک کتاب پیرامون آن به رشته تحریر در آورد!
کراوات زدن به همراه کت و شلوار، پیراهن و شلوار یا … شکل کامل شده کراوات زدن ایرانیان باستان بوده است که اروپایی‌ها در کمال هنر به جهانیان عرضه نموده‌اند. بنابراین چرایی عدم توجه اسلام به کراوات می‌تواند به واسطه عدم وجود یک پوشش کامل در صدر اسلام بوده باشد وگرنه اسلام نه تنها با موضوعی مانند نوروز مخالفتی نداشت بلکه به تحسین و تمجید این سنت حکیمانه پرداخت …
کراوات زدن مردان در ابعاد مختلف تحسین برانگیز است چرا که زیبایی، جذابیت، وقار، دوست داشتن، تمیزی و … هر یک سرفصل‌های جداگانه‌ای می‌باشند در حالی که رمزنگاری جنسی برگ دیگری حکاکی می‌نماید!
از نظر بنده بهترین لباس رسمی مردان پس از سن 18 سالگی پیراهن، شلوار و کراوات است که می‌تواند به فراخور شرایط و ساختار با کت یا بدون کت منت‌نوازی گردد در حالی که پیش از سن 18 سالگی بهتر است حسرت کراوات مورد تاکید قرار گیرد!
کراوات می‌تواند به عنوان یک ابزار جادویی مسائل و معضلات گوناگون را تحت تاثیر قرار دهد چرا که مرد پایه و ستون جامعه و خانواده است. به عنوان مثال یک دانشجوی کراواتی به مراتب استوارتر گام برمی‌دارد. همچنین یک کارمند کراواتی نیز نمی‌تواند یقه باز گام بردارد مگر آن که حرارتش بالا باشد!
در فضای دانشگاه‌ها بایستی از کراوات به عنوان یک پوشش رسمی و الزامی یاد شود تا به مرور فضای غیررسمی دانشگاه‌ها تغییر نماید و در عین حال یک بستر علمی و تحسین برانگیز تداعی گردد.
کراوات می‌تواند رمزنگار جنسی محسوب گردد چرا که در وهله اول اعتماد به نفس مردان را افزایش می‌دهد و در وهله بعدی زیبایی، جذابیت و … را شرافتمندانه مورد تاکید قرار می‌دهد. همچنین کراوات بستن زنان برای مردان به هیچ وجه بی‌مزه نیست چرا که چند پروتکل می‌تواند لذت جنسی در زنان را حکاکی نماید که بحث تخصصی بماند برای اکسیر حیات استاد!
لازم به ذکر است که لباس رسمی زنان نیز نباید جنسی و تحریک برانگیز خط‌خطی گردد. به عنوان نمونه شلوار لی زنان با اندک سلیقه؛ یک پوشش بسیار تحریک برانگیز است و به همین دلیل استاد به کلیه بانوان غیور متاهل توصیه می‌نماید که حداقل یک شلوار لی چسبان در بقچه خود جاساز نمایند!
اشتراک گذاری

درباره نویسنده

امیر بهلولی

امیر بهلولی که نام کامل ایشان «امیر بهلولی دیزگاه» می‌باشد؛ یک شهروند ایرانی است که مهم‌ترین هدفش ایجاد اعتبار می‌باشد تا به وسیله آن دغدغه‌های مختلف خودش، کشورش و احیانا سایر کشورها را حل نماید. امیر بهلولی مولف 3 کتاب «طلا»، «تورم یا حباب تورمی؟» و «گفته‌ها و ناگفته‌های بورس ایران ...» می‌باشد که هر کدام رویه متفاوتی را طی نموده‌اند. کتاب نوشتن به زبان فارسی به هیچ وجه خوشایند نیست و بدیهی است که امیر بهلولی نیز این موضوع را درک کرده است. در حال حاضر شرایط کشور به شکلی است که نویسندگان کتب مختلف شاید تنها برای سرگرمی و احیانا کسب اعتبار به نوشتن می‌پردازند. نکته جالب اینجاست که روند چاپ کتاب در ایران در حال حرکت به سمتی است که ناشران نه تنها پولی بابت چاپ کتاب به نویسندگان پرداخت نکنند بلکه هزینه‌های چاپ کتاب را نیز از آن‌ها دریافت کنند! بها و ارزشی که مردم به کتاب می‌دهند نیز بسیار عجیب شده است به گونه‌ای که کتاب نوشتن را با موتورهای جستجو مرتبط می‌دانند و در نهایت کلید چاپ کتاب‌های گوناگون را فضای مجازی می‌دانند! با توجه به مطالب گفته شده، امیر بهلولی اولویت اصلی خود در موضوع چاپ کتاب را بر پایه تالیف کتاب به زبان انگلیسی و چاپ آن در خارج از ایران قرار داده است. نویسنده مذکور اعتقاد دارد که به اندازه کافی درباره اقتصاد ایران سخن گفته است و این موضوع در نوشته‌های وی واضح و مبرهن می‌باشد. بنابراین ایشان قصد دارند که از تکرار مطالب مختلف در حوزه اقتصاد ایران پرهیز نمایند و تنها در صورت ضرورت مطلبی را ذکر نمایند.

دیدگاه بسته شده است