سوال ز کاردان بگو چرا حرام؟!

کتاب‌های آسمانی در هزار هزار سال قبل نازل شده‌اند در حالی که شرایط حاکم بر دوره‌های مختلف یکسان نبوده است گرچه ساختار و اصول کلی به صورت واضح یکسان پتک شده‌اند. بنابراین شعارواژه زن، زیبایی، زبونی بهر ردیف ردیف غنچه و دریاچه نازل گردید و اشاره موکد اول غنچگی بوده است!

کوردلان گر داشتند ذره چراغ دیگر رضا رضا نمی‌بافتند فقط خدا خدا! تامل ز هر درنگ حرام نیست اما تعجب ز هر هزاررنگ آن شود که چشمان بسته گویی من را چه کار گرچه خدا آن دهد که زمین و زمان گویند نباشد سزای آن همه کار کار! در حقیقت آن که زغال گوید سفید بس که سیاه سیاه دارو گرفته است زار زار تا فال نباشد ز بد بدتر از جفا، روز و شب نباید دکتر نشیند تا امید امید دست آخر گوید بمیری بس که گفتی امیر امیر!

تورات، انجیل و قرآن هر چه هستند بهر عصر امروز کامل نیستند و این موضوع تنها در بحث خدا خدای زنان به سادگی قابل اثبات است. با نقض یک بخش دیگر نمی‌توان مجموعه کامل را بدون یک یا چند آجر گفت جانم کبریا! پس با توجه به ساختار و شرایط امروز باید زار گرفت که خدا خدا چرا جملگی شود نگاه نگاه! درست است که جیغ کشند دانه دانه اما امروز سلام، فردا مرام رسمش نیست به جان خدعه عروس اول کباب! این کباب روی میز بهر جیب مبارک گویند مادرت کباب بس که ریشه‌ات سوزاند سر به سر! حال دست‌آموز کبری‌شکار باشد؛ نفس بالا آورد و پیچ پیچ گویند آخر تا چند سالگی بهر هزار ماهگی بام خرج شام؟!

شاید سوال گردد که جناب چرا اینان سیر نمی‌شوند بهر شوهربازی و تیغ تیغ گویند نباشیم سیر سیر در حالی که نکته مرور نمی‌گردد بهر چندسایگی که خیاط نخواهد این آیین غلام‌پارگی گرچه این نگاه نباشد آن نگاه نگاه! اینجاست که نباید گفت چرا کاردان ز یک نگاه گوید شما؟!

ادیان چنین نوشته‌اند که زن در اجتماع هیچ ندارد که هیچ، پیچ هم اندازد بهر هیچ هیچ تا روز کبریا جملگی بگویند بهر چه بودیم گیج گیج! تازه خدا داند که گویند هر چه نداشتیم، شیر شیر که ساختیم بهر تیر تیر روزگار تا سرترانه بگوید تیغ تیغ حلالت ای دیر دیر شب‌ترانه! حال سیر سیر هیچ نگردد پیمانه تیر تیر بس که عشوه ز رسم رشوه خدعه گردد غیر نباش خدا خدا تا وای وای نسازم ز رسم سوسن‌ربنا! بنابراین نوع نگاه ادیان به هیچ وجه نادرست نبوده است و زن در عمل چیز خاصی بهر عرضه در اجتماع ندارد تا گر زرنگ نباشند آخر بگیرند تیرچه و بیل‌چه!

بحث زنان شوهردار در ادیان مختلف خط قرمز بوده است در حالی که جوامع امروزی از سر گذرانده‌اند چنین شرواژگانی را گرچه شاید هنوز زیباکده‌هایی موجود باشند که سنگ سنگ بفرمایند دوربین نداشتند بهر نمایش ننگ ننگ! نسخه سنگسار در جوامع باز به هیچ وجه عقلانی و عادلانه نمی‌باشد و بار دیگر گفته شود که جوامع بسته هم اجرا نگردد تبریک دارد بهر حرمت پیغمبران اما به راستی چرا چنین عقوبتی بهر تاهل عنوان شده است ز رسم رازپیشگان هزار هزار؟!

در پاسخ باید گفت که قدیم‌های دور؛ زن به واسطه ازدواج تحت تصرف مرد قرار می‌گرفته است و توضیح بیشتر نیاز نیست در حالی که دنیای امروز هزار باشد بد دیگر معنا گفته است عاقبت زار زار بس که آن همه خدا خدا بهر یک نگاه گوید سلام چه رسد به دریای نگاه نگاه! گر توضیح بیشتر خواسته شود ارجاع می‌گردد ز نکته‌های هزار هزار که ریز ریز گرد خود ساخته‌اید ارباب جان سپاس سپاس!

لیبرالیسم سبک آزادی را با افراط و تفریط نسخه کرده است چرا که از یک طرف رضا رضا گوید دل دارد مریض بهر شفا شفا و از طرف دیگر گفته است بیزنس (Business) حلال است ز رسم هزار هزار چرا که زن زنجیر و شلاق دیروز را گفته است هیچ باکت نباشد ز راز راز هزار هزار و چیز چیز هم گفت بگو درست است مهریه و نفقه و شیربها نکاشتی پیش پای ربنا اما نصف مالت پیش ماست گرچه پا پا بکوبی نباشم رضا ز هیچ هیچ کبریا!

دیروز که نبود نگاه هزار هزار ***** هیچ نگفتند دروازه چرا هزار هزار

گرچه آن روز ندانستند چیست کار ***** تا بعد عمری بدوزند هزار هزار