کنیز خواهی کلاغ نگو شیر شیر!

شرط‌‌بندی نباید روی همه چیز صورت گیرد چرا که باخت هست و نیست بگیرد کاسه شیر شیر ز ماتم مادر مادر ای شیرت حلال! هنر قمارباز ماندن بهر فرداهاست در حالی که هنر بوسه‌باز تاختن بهر حجت‌هاست تا دست آخر شیر مادر و نان پدر نگویند بود که این همه کرد زار زار …

به لطف خداوندگار خدعه ز رسم اسفندیار نسترن گشت رستم‌بختیار گرچه اینان ندانند رزمنده ندارد احتیاط بهر قماش ماتم‌اختیار و بیشتر نگوید یک فرمانده کبری‌اختیار! آن کبری که نداشت احتیاط بهر شیر مادر بود گرچه مادر خندیده بود ز سلام سلام پدربزرگ! پس شیر دانستی چه است یا باز گویم شیر مادر سحر دیگر بود گر داشتی چیزی ز خود!

آن روز که غوغا کردی بهر چرخش زاویه زمین ندانستی که قمار نباشد هست و نیست گرچه طفل در راه مانده نخواهد هست و نیست! این همه روضه کردی عمر عمر بهر برنا بود ای شیشه عمر؟! امروز گویم سر ز دامان رستم گرفتی عمر عمر تا نگویی کبری زنده کرد آن عقده شیر شیر و بهر خاله‌زری عمری نداشتم شیر شیر!

هر چه بود گذشت گرچه بعید است بار دگر نگویی شیر شیر! ای بچه‌ناز خواهی یادت دهم دنیا نچرخی بهر انقراض؟! سر بالا و سینه ستبر شر بساز ناز ناز و مریخ گو چرخش زاویه خواهم زار زار تا زمین نباشدش کبری‌امان‌ گرچه رستم دستان خود گفته است کبری دیگر ندارد ز غیر اشتها تا نگویند چرا مادر نساخت افتخار!

قطب عالم مریخ را زمین کبری نساخت تا برناپری بگوید هلاک هلاک! پس نبینم بیش از این ردمایگی و بگویم شیر باشد ای حق تیر! زمین نفس برنامه نیست بهر خانم‌رئیس که ایستگاه رود به کرنش و نرمش جانم عمو تا نگویند این همه ناز شیر شیر نگفتند مادرکبری! این همه پنیر پنیر بگو مادر زیاد تا بگویم عزت زیاد …

ایران‌زمین مرد داشت هزار هزار ***** گرچه هشدار کبری رستم شناخت