مشق عشق بوسه خواهد شب‌نمای عشق!

زمستان نماد سیاهی است ناز ناز و تابستان نماد نور است زار زار! تنهای سرما باید گفت گرمای شما و هیچ نگفت چه باشد افسون شما! اساسا تاریکی و سرما در مقابل نور و گرما بوسه گشته است در حالی که همواره نور و باز هم نور چیره بوده است و خواهد بود!
زیبایی هنر در ظرافتش نهفته است گرچه زود نباید پرید بهر هنر محصول کتک و شاید چند لقمه دورهمی بهر سفره دور از رطب! ربنا نیست جز نور سراسر نفس و غیر فرمودند بچرخید بهر بازی چند دست به سر نسخه هنر گرچه کبریا نباید گفت چرا باز هم خط ابروی جانم خدا!
زمستان بیشتر بلاست تا نعمت بهر پرده سراسر نعمت تا غلبه تاریکی و سرما بر نور و گرما نمایان گردد ناز ناز و هیچ هنر زار نخواهد بهر آخربوسه وای وای! پس هنر ظرافت دارد و نظارت نخواهد بهر چند یادبود کبریاهلاک بس که عشق عشق تیشه زند ز مشق مشق چند تازه آماده سفر چرا که مربای سراسر گهواره زود عصاره نسازد گرد پای جانم عسل …
جانداران گوناگون در سردی هلاک گویند قربانت رضا در حالی که نعمت عقل بوسه گشت پیش پای ارباب شر تا پا پا بکوبد ز دست دست روزگار و دیر بسوزد بهر آش حلوای کبریا! حال گر سرودند برف و یخبندان چه ناز بفرمایید چه زود گرفتند لقمه ناز تا باشد یک یک نگویند جان کبریا تمام تمام!

پس جهان آیت است ***** همچو روز سرد ربنا
تاریک شود ناز ناز ***** تاریخ شود روضه ربنا
بس که زار گوید ***** باشد هستیم سفره ربنا
گرچه نورش ناز گوید ***** جرم نباشد هلاک ربنا
این شود وضوی نماز ***** تا عشق گوید ربنا
بیشتر سوختن بگویند کبریا ***** گرچه نپرسیده گوید ربنا
بوسه عشق دنیا نخواهد ***** هزار هزار فرش ربنا
تا پایانش گوید کبریا ***** درس عشق نخواهد ربنا
بس که نور گوید ***** شریک نخواهی جز ربنا
پس کریم رحیم گوید ***** حریر گرم است ربنا
هست و نیست حریر ***** بهر نور بوسه ربنا