احوال شریف یا رسم کریه؟؟

ورزش و احیانا نرمش چیزی نیست که بدون خدعه بوسه نگیرد خدا خدا و دو روز نکشیده وای وای آخر دیگر چرا! در حقیقت نعمت ورزش بهر هر کوچک و بزرگ کم یا زیاد قابل ستایش است چرا که بدن استوار نیازمند ورزش و احیانا نرمش می‌باشد و غیر هر که هر چه سرود، بفرمایید بله بله ..

منت ورزش‌های شنا، تیراندازی و سوارکاری در سبک زندگی اسلامی متناسب با زمان خودشان بهترین بوده‌اند یا نبوده‌اند؟؟ نمی‌شنوم، آیا بهر عزای ننه صغری و عمه لیلا ظلمی صورت گرفته بود یا خیر؟؟

آری یا خیر، جواب یک کلمه‌ای خواستم، چیز زیادی است؟؟ اساسا بهر درس و مدرسه تا چه حد می‌توان از این قبیل ورزش‌ها استفاده نمود؟؟

اول صبحی نمک نان نوش جان نکرده‌اید یا ضرب شست جناب عمو امیر؟؟ سوال است، دیگر چرا همچون لال‌ها پیش از توبه زبان به میخ نگاشته‌اید؟؟

ورزش و احیانا نرمش به رسم نماز مسلمانان بهر سلامتی فرد و جامعه مورد نیاز و ضروری می‌باشد اما ورزش گفتم، درست است؟؟ چرا امروز همچون، اَستَغفِرُ ا… (آمرزش می‌طلبم خدا را)!

نازگلان بابا من که چیزی نگفته‌ام می‌ترسید؛ مگر جانوری چیزی رویت فرموده‌اید؟؟ یا پناه بر خدا چیز دیگر؟؟

باشد خودم می‌گویم؛ احوال شریف بیش از این مکدر نگردد بهتر است ..

اول یک از خدا بی‌خبر به من بگوید که ورزش می‌تواند با لمس آلت تناسلی و غیر همراه گردد یا باشد عجین گردد و احیانا برچسب پهلوانی هم ز خود ببیند؟!

دوم وزنه و میل و غیر آیا بهر سرگیجه خود و خمیازه آهو لیلا ارزش دارد یا باز هم بگویم جانم برچسب پهلوانی ناز ناز؟؟

ببینید کلاس خوب نیست سیاسی شود اما ز تاریخ که توان نوشت! گویند جناب شاه عباس صفوی یا باشد عزیز شاه عباس صفوی در میدان نقش جهان اصفهان بر تخت تکیه زده و بازی چوگان تماشا می‌فرموده‌اند گرچه بهر میخ اشاره نداشته‌اند کجاست هویج هویج! بماند، حال سوال اینجاست که چنین ورزش باستانی با توجه به انواع و اقسام نعمت‌های ورزش در عصر امروز قابل ستایش است یا خیر؟؟ نمی‌شنوم، به جز کمردرد و اندک اندک  گردن چرا شکسته چه اشکال دارد؟! باز هم نظر بفرمایید لطفا، منتظر هستم …

آیا دیگر نگویم رسم تقطیر چیست تا تکلیف امروز مشخص گردد، بعد باشد همان قصه کذا کذا؟!

چه شده است آخر؛ روز سرافرازی و سر صبحی ناز پدر هوس کرده‌اید یا زار مادرجان ز رسم عدو عدو آخر چرا عمو عمو؟!

حالا که این گونه است، یک بار بیشنر نگویم تا بدانید شر ز که دوخته‌اید آن هم سر به سر! گر کس هم کار واجب دارد، اجازه بیش از این نیاز نیست ..

ورزش مدارس بایستی آسان، مهیج و باشد کذا کذا پتک گردد در حالی که آموزش تخصصی و بعضا حرفه‌ای ورزش‌های سخت و احیانا جنسی در دوران پس از اتمام مدرسه و چه ناز در دوره سربازی یا همان استخدام ارتش در سنین بالای 15 سال برنامه و احیانا حرفه گردد.

به عنوان نمونه ورزش‌هایی همچون ژیمناستیک، شنا و … از همان سنین پایین قابل ردیابی هستند اما ورزشهایی همانند بسکتبال، کشتی و … هر چه هستند بهر خردسال و کودک ز رسم باشد سبد سبد سراسر طلای المپیک مناسب نمی‌باشند.

در حقیقت ورزش نسبتا سنگینی همانند بسکتبال می‌تواند در سنین بالای 15 سال به عنوان یک نعمت همگانی بوسه گردد تا بگویند یا باشد نگویند هویج ز رسم امیرخان و ما بَقی (چیزی که باقیمانده) ز رسم اسکندرخان …

آن روز که گفتم هویج چرا ***** هیچ نشنیدم دروازه بهر گربه چرا