مهم‌ترین تجربه‌های دولت یازدهم-قرارداد با طرف‌های خارجی

0
دولت یازدهم به دلایل مختلف توانست قراردادهای قابل توجهی در حوزه‌های گوناگون منعقد نماید اما نوع قراردادها بیشتر شبیه قراردادهای یک قرن اخیر بود. در حقیقت شاید کارهایی انجام می‌گیرند و یا واردات خاصی صورت می‌گیرد اما در مجموع نمی‌توان این قبیل پیشرفت‌های ظاهری و سطحی را قابل تحسین ارزیابی نمود.
به صورت کلی واردات یا عقد قرارداد با طرف‌های خارجی نمی‌تواند لزوما مفید باشد چرا که هر کس به دنبال منافع خود است. اگر به عنوان نمونه به کشورهای حاشیه خلیج فارس توجه ‌شود، در ظاهر پیشرفت‌های خوبی قابل مشاهده می‌باشد اما آیا چنین پیشرفت‌هایی بسیار شکننده نمی‌باشند؟!
کشورهای حاشیه خلیج فارس مجبورند که سایه قدرت‌های بزرگی همچون ایالات متحده را تحمل نمایند در حالی که آمریکایی‌ها در هر زمان که بخواهند بازی با کشورهای مذکور را در دستور کار قرار می‌دهند که این رویکرد بسیار تحسین برانگیز می‌باشد. ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. به عنوان مثال آیا در صورت ادامه حکومت پهلوی، آمریکایی‌ها اجازه می‌دادند که ایران به یک قدرت مهارنشدنی تبدیل شود؟!
شاید نزدیکترین مثال قابل بیان در دوره فعلی، کشور ترکیه باشد که آمریکایی‌ها نقش بسیار موثری در پیشرفت‌ و توسعه آن ایفا نموده‌اند و خودشان هم به صورت آشکار در نابودی این کشور نقش ایفا می‌نمایند! آمریکایی‌ها به شکل حیرت‌انگیزی بازی با افکار و اندیشه‌های مختلف را در دستور کار قرار داده‌اند و این موضوع از تسلط بالای آن‌ها بر علوم انسانی نشات می‌گیرد.
شاید دیگر بتوان با قاطعیت اعلام نمود که برجام و داستان‌های حاشیه‌ای آن یک بازی بسیار جالب بود که به نحو احسن طراحی شده بود. آیا اصرار دموکرات‌ها و انکار جمهوری‌خواهان در بحث برجام، داستان آدم خوب و آدم بد نبود که به عنوان نمونه آدم بد باید زمام امور را به دست گیرد و قراردادهای پوچ و مسخره‌ای همچون برجام را پاره نماید که تقریبا تمام نفع قرارداد مذکور برای ایران در نظر گرفته شده است؟!
حرف زدن ساده است چرا که سیاستی تا این حد هوشمندانه اجرا شده است و بعد از اجرای سیاست مذکور، تحلیل آن در دستور کار قرار گرفته است.
به عنوان نمونه قرارداد هواپیماهای خریداری شده چه قدر جالب بود؛ آقای ترامپ که توسط بسیاری از افراد دیوانه خطاب می‌گردد، سلاح‌هایش را به خوبی می‌فروشد و در عین حال هواپیماهای خود را به ایران می‌فروشد تا قدرت‌نمایی توام با تحقیر را به نمایش بگذارد! لازم به ذکر است که نمی‌توان از ننفس مصنوعی به ایران در بحث برجام نیز چشم‌پوشی نمود چرا که در مقابل ایران قدرتمند باید سلاح‌هایی پیشرفته در اختیار داشت!
پیش‌بینی بنده بر این پایه استوار است که ایران امروز تا زمانی که گرایش به غرب، شرق یا … را در دستور کار قرار دهد، پیشرفت خاصی را تجربه نخواهد کرد …
اشتراک گذاری

درباره نویسنده

امیر بهلولی

امیر بهلولی که نام کامل ایشان «امیر بهلولی دیزگاه» می‌باشد؛ یک شهروند ایرانی است که مهم‌ترین هدفش ایجاد اعتبار می‌باشد تا به وسیله آن دغدغه‌های مختلف خودش، کشورش و احیانا سایر کشورها را حل نماید. امیر بهلولی مولف 3 کتاب «طلا»، «تورم یا حباب تورمی؟» و «گفته‌ها و ناگفته‌های بورس ایران ...» می‌باشد که هر کدام رویه متفاوتی را طی نموده‌اند. کتاب نوشتن به زبان فارسی به هیچ وجه خوشایند نیست و بدیهی است که امیر بهلولی نیز این موضوع را درک کرده است. در حال حاضر شرایط کشور به شکلی است که نویسندگان کتب مختلف شاید تنها برای سرگرمی و احیانا کسب اعتبار به نوشتن می‌پردازند. نکته جالب اینجاست که روند چاپ کتاب در ایران در حال حرکت به سمتی است که ناشران نه تنها پولی بابت چاپ کتاب به نویسندگان پرداخت نکنند بلکه هزینه‌های چاپ کتاب را نیز از آن‌ها دریافت کنند! بها و ارزشی که مردم به کتاب می‌دهند نیز بسیار عجیب شده است به گونه‌ای که کتاب نوشتن را با موتورهای جستجو مرتبط می‌دانند و در نهایت کلید چاپ کتاب‌های گوناگون را فضای مجازی می‌دانند! با توجه به مطالب گفته شده، امیر بهلولی اولویت اصلی خود در موضوع چاپ کتاب را بر پایه تالیف کتاب به زبان انگلیسی و چاپ آن در خارج از ایران قرار داده است. نویسنده مذکور اعتقاد دارد که به اندازه کافی درباره اقتصاد ایران سخن گفته است و این موضوع در نوشته‌های وی واضح و مبرهن می‌باشد. بنابراین ایشان قصد دارند که از تکرار مطالب مختلف در حوزه اقتصاد ایران پرهیز نمایند و تنها در صورت ضرورت مطلبی را ذکر نمایند.

یک پاسخ قرار دهید