بنده دیگر حس خاصی نسبت به بسیاری از مسائل ندارم اما از آنجایی که قصه گفتن می‌تواند یک سرگرمی محسوب گردد، باز هم می‌گویم و تنها می‌گویم! گاهی اوقات انسان می‌ماند که چگونه می‌توان با نهایت قساوت نسل‌کشی را در دستور کار قرار داد و در عین حال از زندگی لذت برد. پیش‌بینی بنده بر این پایه استوار است که در صورت تداوم روند فعلی، شرایط کشور به طور کامل تغییر خواهد کرد.
در حال حاضر فاکتورهای کلیدی اقتصاد ایران در شرایطی قرار دارند که می‌توان با کمی دقت توسعه پایدار را در دستور کار قرار داد.
ضرورت یک انقلاب در بخش کشاورزی
انقلاب کشاورزی اولین انقلابی بوده است که در طول تاریخ بشر رخ داده است. پس از دوران رنسانس در اروپا و آغاز عصر مدرن باز هم توسعه بخش کشاورزی در دستور کار قرار گرفت. به عبارت دیگر یکی از اولین اقدامات بشر همزمان با انقلاب صنعتی در انگستان، توسعه بخش کشاورزی بوده است. در مجموع استفاده از تمام ظرفیت‌های بخش کشاورزی یکی از عقلانی‌ترین و بدیهی‌ترین اقداماتی است که در کشورهای پیشرفته در دستور کار قرار می‌گیرد.
در حال حاضر با توجه به بارندگی‌های صورت گرفته و در عین حال اوضاع تاریخی مردم در بخش قابل توجهی از شهرها می‌توان گزینه مهاجرت معکوس به روستاها را مورد تاکید قرار داد. لازم به ذکر است که از حرف تا عمل فاصله بسیار است!
ایران در بخش کشاورزی، عقب‌ماندگی‌های گسنرده و عمیقی را در خود مشاهده می‌نماید در حالی که ظاهر داستان یک شرایط عادی را به نمایش می‌گذارد. به عنوان مثال بحث تقسیم زمین‌ها به جای یکپارچه‌سازی آن‌ها یکی از مشکلات بزرگ توسعه بخش کشاورزی در کشور می‌باشد. مرزبندی زمین‌های کشاورزی به سادگی می‌تواند برداشته شود اما متاسفانه اجرای این موضوع یک دستگاه قضایی کارآمد را طلب می‌نماید در حالی که هر حرفی گفتن ندارد!
پیشنهاد می‌گردد که یک هلدینگ کشاورزی توسط دولت ایجاد گردد. هلدینگ مذکور یکی از چرخ‌های توسعه کشور خواهد بود. به همین دلیل نباید اشتباهات گذشته تکرار شوند.
اتخاذ رویکردهای موثر و اجرایی
از نظر بنده با توجه به شرایط کشور می‌توان سه رویکرد موثر و در عین حال اجرایی را در دستور کار قرار داد که به شرح زیر می‌باشند:
-
گسترش و توسعه بازارهای مالی یکی از موثرترین روش‌هایی است که به وسیله آن می‌توان توسعه کشور را در دستور کار قرار داد. موضوع بازارهای مالی جای کار زیادی دارد اما شرایط نیز عادی نمی‌باشد. در هر حال نیازی به شمارش تفاوت‌های بازارهای مالی ایران با بازارهای مالی پیشرفته وجود ندارد و در صورت وجود اراده کافی، همه چیز قابل دسترس است. در شرایط فعلی می‌توان چند پیشنهاد را مورد بررسی قرار داد که عبارتند از:
-استفاده از ذخایر ارزی ایرانیان داخل و خارج از کشور به وسیله فراهم نمودن یکسری شرایط خاص. به عنوان مثال می‌توان چند شرکت دارای سرمایه بیش از یک میلیارد دلار را مکلف نمود که اقدام به انتشار نوع خاصی اوراق ارزی نمایند که اولا اصل پول سرمایه‌گذار تضمین گردد. ثانیا دارندگان اوراق مذکور دارای حق تقدم در زمان تقسیم سود باشند. ثالثا در صورت نگه داشتن اوراق مذکور، در صورت تمایل پس از 10 سال اجازه تبدیل اوراق مذکور به نوع خاصی از سهام ممتاز وجود داشته باشد. لازم به ذکر است که سرمایه لازم به منظور خرید هر برگه از این اوراق، بهتر است 100 هزار دلار در نظر گرفته شود.
-جذابیت نظام بانکی نسبت به بورس کاهش یابد.
-برای سال 1398 هجری شمسی، برنامه‌های مشخصی به منظور گسترش و توسعه بازارهای مالی کشور هدف‌گذاری شوند. همزمان با آغاز سال 1398 هجری شمسی، برنامه‌های هدف‌گذاری شده اجرایی شوند.
-نوع جذب سرمایه در بورس تهران اصلاح گردد چرا که شرکت در مجامع عمومی عادی یا سالیانه و فوق العاده فاقد توجیه عقلانی می‌باشد.
-بحث سهام عدالت یک فرصت به منظور آشنایی فراگیر با بازارهای مالی می‌باشد. به همین دلیل می‌توان به بهانه آزاد نمودن سهام عدالت، برنامه‌های متنوع و متعددی را در دستور کار قرار داد.
-
بنده کماکان اعتقاد دارم که آزاد کردن مواد مخدر یک گشایش قابل توجه در اقتصاد ایران خواهد بود. تکرار هر حرفی پسندیده نیست اما تنها ثمره ادامه روند موجود در بحث مواد مخدر، تحمیل انواع و اقسام هزینه‌های مادی و معنوی به بخش‌های مختلف کشور می‌باشد در حالی که می‌توان با یک برنامه مدون از تغییرات لذت برد.
-
متاسفانه جمهوری اسلامی به هر دلیلی بحث برخورد با متخلفان را به شوخی گرفته است در حالی که یک بچه هم می‌تواند درک نماید که هر کس باید هزینه کارهای اشتباه خود را بپردازد.
